Zawsze, gdy masz styczność z drugim człowiekiem (Twój bliski / sprzedawca w sklepie / Pani w okienku urzędowym) kieruj się tym, aby zostawić tę osobę w lepszym stanie, niż zastałeś/zastałaś.

Koniec przepisu 😀

Dodatkowy kontekst:

Jedno z fundamentalnych praw, którym podlegamy mówi, że to co z siebie dajemy innym, to dajemy sobie. Innymi słowy, to, co zasiejemy, to zbierzemy.

Tym samym jeżeli kierujesz się tym, aby wnieść coś dobrego w życie drugiego człowieka (wystarczy uśmiech!), tyle samo dobrego wnosisz w Twoje życie.

To, co wnosisz w życie innych, to wnosisz w swoje

Dając innym, dajesz sobie

„Ten, kto zapala lampę dla drugiego, sam rozjaśnia sobie drogę” ~ Budda

➡️ Wersja podstawowa:

Wybierasz uśmiech i życzliwość. Cokolwiek robisz, zrób to w życzliwy sposób z uśmiechem. To wszystko. Zrób to w najbardziej życzliwy sposób, w jaki potrafisz na ten moment. Czasem to będzie tylko dodanie słowa „dziękuję”, „proszę”, a czasem dodanie uśmiechu.

„Gdziekolwiek jest człowiek, jest okazja do życzliwości” ~ Seneka

➡️ Wersja rozszerzona:

Znajdź w drugim człowieku coś dobrego/pozytywnego i doceń to w nim (lecz tylko wtedy, gdy to jest autentycznie prawdziwe dla Ciebie, a nie po to, aby ta osoba Cię polubiła, gdyż wówczas nazywamy to manipulacją).

Gdy rozmawiasz z drugim człowiekiem, odpuść myślenie o tym, jak wypadniesz, co o Tobie myśli i co za chwilę powiedzieć (to wszystko jest pragnieniem kontroli). Przenieś uwagę „z siebie” na tego człowieka. Zadaj sobie pytanie:

🔸 Co jest w nim pięknego?
🔸 Jak przejawia się jego niewinność?
🔸 Jaki skarb w sobie ukrywa?
🔸 Co jest w nim prawdziwie wartościowego?
🔸 Co w nim doceniam/podziwiam?

„Szukajcie, a znajdziecie”❗️

Nie zdarzyło się jeszcze, abym nie znalazł w drugim człowieku czegoś pozytywnego, gdy miałem taką intencję. Czasem widać to na pierwszy rzut oka, a czasem po zadaniu kilku pytań (tak, trzeba się wysilić, lecz warto, bo nie ma piękniejszego widoku, niż człowiek, który rozpoznaje swoją wielkość!)

I to jest niesamowite. Gdy człowiek wycofa uwagę z myślenia o sobie i zaczyna zadawać sobie powyższe pytania, nagle dostrzega w ludziach to, co zawsze tam było, lecz tego nie widział.

Jaki jest ‚skutek uboczny’ takiego nastawienia? Gdy koncentrujesz uwagę na życzliwości i szukaniu tego, co dobre i pozytywne w drugim człowieku, zaczynasz dostrzegać to samo w sobie. Twój umysł staje się mniej krytykujący i wzrasta Twoje poczucie wartości!

„Życzliwość w słowach rodzi zaufanie. Życzliwość w myśleniu rodzi głębię. Życzliwość w dawaniu rodzi miłość" ~ Laozi

PS. Dlaczego na początku słowo „prosty” jest w cudzysłowie?

Bo wszystko jest proste, gdy już nie jest trudne. Od momentu, gdy nam to kliknie, taki styl komunikacji staje się całkowicie naturalny i nie potrafimy już rozmawiać w inny sposób

Jednak aby tam dotrzeć, najczęściej trzeba odpuścić poczucie niezasługiwania i pragnienie, aby zawsze zyskać coś dla siebie i zawsze dobrze się czuć

Gdy tego nie zrobimy, będziemy w relacjach patrzyli wyłącznie na siebie (nic z siebie nie daję dla drugiej osoby, więc nic do mnie nie wraca), będziemy unikali chęci, aby coś z siebie dać, by nie poczuć dyskomfortu związanego z odezwaniem się oraz nie będziemy mieli poczucia, że każdy zasługuje na to, aby zostać docenionym.

Spróbuj, sprawdź, zrób eksperyment. Przez najbliższy tydzień za każdym razem, gdy będziesz rozmawiał/rozmawiała z drugim człowiekiem, kieruj się wyłącznie tym, aby ta osoba się uśmiechnęła lub poczuła dobrze (lecz bez poświęcania siebie!). Zdziwisz się, gdy zobaczysz, jak bardzo zmieni się Twój stan i to, jak ludzie na Ciebie reagują.

„Jeśli chcesz pokoju, nie mów źle o nikim i nie myśl źle o nikim” ~ św. Franciszek

„Człowiek jest szczęśliwy w tej mierze, w jakiej potrafi życzyć szczęścia innym” ~ Św. Augustyn

Powodzenia!
Moc z Tobą!