Jak się czujesz w sytuacji, gdy ktoś odwiedza Cię z kosztownym i nieplanowanym prezentem? Przyjmujesz z radością i bez oporu? Czy może czujesz się niezręcznie? A gdy ktoś chce udzielić Ci wsparcia/pomocy? Chętnie przyjmujesz czy twierdzisz, że nie trzeba - sama/sam sobie poradzisz? A gdy ktoś Cię docenia/komplementuje? Czujesz się komfortowo?

Większość ludzi w takich sytuacjach odczuwa jakąś formę dyskomfortu:

• Wstyd: poczucie, że nie są wystarczająco dobrzy, aby tyle otrzymywać
• Poczucie długu/czucie się winnym, że teraz jesteśmy od kogoś zależni
• Lęk: bo jak przyjmę, to będę musiał się odwdzięczyć, będę zobowiązany i utracę niezależność

A jak się czujesz z ochoczym dawaniem? Dzielisz się z innymi i światem swoimi talentami, mocnymi stronami, darami i umiejętnościami? Robisz wszystko, aby zawsze i wszędzie emanować radością i spokojem? Czy za każdym razem, gdy rozmawiasz z dowolnym człowiekiem, chcesz zostawić go w lepszym stanie, niż zastałaś/zastałeś?

I znów, w takich sytuacjach większość osób doświadcza blokad:

• Wstyd: to co mam, nie jest na tyle wartościowe, aby dzielić się tym z innymi
• Brak: mam w sobie za mało zasobów, radości, szczęścia, aby dawać je innym
• Lęk: A co gdy będę tak dawać i na tym stracę? A co jak się wyczerpię i dla mnie braknie?
• Złość: Kiedyś przymuszano mnie, aby się dzielić i dawać, to teraz mówię nie!
• Uraza: A może kiedyś miałaś/miałeś wrażenie, że z siebie dajesz, lecz to skończyło się cierpieniem i chcąc go uniknąć, wolisz się zamykać przed ludźmi i wycofywać z relacji, gdy nadchodzi czas, aby się zaangażować?
• Nieufność: Bywa również, że nie widzimy sensu, aby dawać i się dzielić, bo wierzymy, że nikt tego nie zauważy i nie doceni

Jednak gdyby spojrzeć na największe religie, filozofie czy posłuchać najmądrzejszych ludzi, którzy żyli przed nami, nieustannie pojawia się idea, że kluczem do harmonijnego i szczęśliwego życia jest postawa, w której przyjmujemy i dajemy bez oporu. 

Gdyby spojrzeć na otrzymywanie z innej strony:

A co jeżeli to wszystko, czego w życiu szukamy - szczęścia, zdrowia, radości, spokoju, bezpieczeństwa, to już jest ukryte w naszym wnętrzu? 

Przecież jeżeli wydarzy się coś pozytywnego (udana randka, zakup wymarzonego samochodu, sukces w pracy) to ten pozytywny stan, który czujemy - on aktywuje się w naszym wnętrzu.

Być może źródło tych wszystkich pozytywnych stanów jest cały czas w naszym wnętrzu, lecz nie nauczyliśmy się jeszcze czuć ich cały czas. 

Mówi się, że wszystko zostało już nam dane, że źródło szczęścia, zdrowia czy obfitości jest w naszym wnętrzu, a naszym jedynym zadaniem jest przyjąć to, co już do nas należy. 

Jednak jeżeli czujemy się niezręcznie, bo ktoś daje nam prezent, docenia nas czy chce nas wesprzeć, to może w ten sam sposób odmawiamy sobie większego poziomu szczęścia, radości czy spokoju, bo uważamy, że nie zasługujemy, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy czy lękamy się utraty tego, do czego jesteśmy przywiązani.

Jeżeli czujesz dyskomfort, bo ktoś chce Ci podarować kwiaty, pączka czy postawić obiad, to jak masz przyjąć dar spokoju czy radości, który jest miliony raz większy niż ten obiad czy pączek?

Jeżeli nie czuję, że zasługuję na prezent za 1000 zł, to jak mój umysł ma doprowadzić mnie do zarobienia 10 czy 100 x większej kwoty?

A gdyby spojrzeć na dawanie z innej strony:

Mówi się, że jedną z zasad tego świata jest ta mówiąca, że otrzymywanie jest dawaniem, czyli wszystko, co z siebie dajesz innym, w rzeczywistości dajesz sobie. 

Ponieważ Twoja podświadomość nie odróżnia pomiędzy Tobą, a innymi ludźmi, dlatego gdy odmawiasz innym, odmawiasz sobie. Gdy nie chcesz podzielić się swoimi mocnymi stronami, talentami czy wnieść coś pozytywnego w ich życie (bo wierzysz, że czegoś Ci brakuje lub że to nie jest wartościowe), to sama/sam rezygnujesz z pozytywnego życia dla siebie. 

Gdy natomiast wybierasz nastawienie hojności wobec innych - obdzielasz ludzi uśmiechami, podnosisz ich na duchu, dajesz napiwki, wspierasz w ich działaniach, za wszystko uczciwie płacisz (nie ściągasz darmowej muzyki/książek/filmów z internetu), angażujesz się na 100% - go coś robisz, to najlepiej jak potrafisz, to wtedy tyle samo do Ciebie wraca. Ludzie są dla Ciebie uprzejmi, doceniają Twoją pracę i chętnie Ci płacą!

Kilka cytatów z pewnej książki (ACIM):
„Dawanie i otrzymywanie są w rzeczywistości jednym i tym samym.”

„Tylko tego, czego nie dałeś, może brakować w jakiejkolwiek sytuacji.”

„Nie możesz dawać komuś innemu, a sobie nie dawać.”

„To, co dajesz, dajesz sobie.”

„Każde dawanie wszystko w tobie wzmacnia.”

„Prawdziwe dawanie jest tworzeniem, a nie utratą.”

„Chroń wszelkie rzeczy, które cenisz, poprzez ich rozdawanie, a wówczas będziesz mieć pewność, że nigdy ich nie utracisz”

PS. Link do sesji uwalniania nt. dawania/otrzymywania: 

🎥 Sesja uwalniania: Opór przed dawaniem i otrzymywaniem