Dla niedzielnej kontemplacji podzielę się historią

Kilka lat temu jechałem samochodem.

Tuż przy moim miejscu zamieszkania jest nieintuicyjne skrzyżowanie, na którym osoby, które go nie znają, często nie wiedzą jak jechać.

Miałem pierwszeństwo, jednak osoba jadąca z naprzeciwka nie wiedziała tego i również była przekonana, że ma pierwszeństwo.

Zgodnie z tym ruszyła z miejsca. Widziałem, że się pomyliła i zamiast odpuścić… wepchałem się przed nią, wymusiłem pierwszeństwo i jeszcze spojrzałem na nią potępiającym wzrokiem.

Zachowałem się jak typowy cham 😀

Miałem chwilę satysfakcji z poczucia racji i wyższości, jednak gdy się otrząsnąłem, dotarło do mnie, co się właśnie stało.

Uświadomiłem sobie, co właśnie ze mnie wyszło, jak się zachowałem i jak potraktowałem tego niewinnego człowieka. Popadłem w ogromne poczucie winy.

Tkwiłem w tym poczuciu winy przez kolejne kilka godzin. Nakręcałem się negatywnymi myślami, że cały ten rozwój nie ma dla mnie sensu, że się oszukuję, że zawsze już taki będę itp.

Aż w końcu przypomniały się słowa Hawkinsa o pobłażaniu sobie i taplaniu się w poczuciu winy.

Wtedy zrozumiałem, że popełnienie błędu to jedno. Było, stało się, mleko się rozlało.

Jednak umartwianie się nad sobą i biczowanie siebie to sprytna sztuczka ego, aby zboczyć z duchowego kursu, który wcześniej obraliśmy.

Zrozumiałem sens słów, że tkwienie w poczuciu winy i użalanie się nad sobą to mechanizm, którym chcielibyśmy przekupić Boga, aby się nad nami zlitował. Hawkins stwierdził, że takich modlitw nikt nie wysłuchuje 😀

„Przyjmij swoje błędy jak matka przytula swoje dziecko – z czułością i troską” ~ Thich Nhat Hanh

Dotarło do mnie, że większą krzywdę zrobiłem sobie tym kilkugodzinnym taplaniu się w winie, niż zachowaniem na ulicy. Zmarnowałem te kilka godzin na egoistyczne - narcystyczne pobłażanie sobie, choć mógłbym wykorzystać je w konstruktywny sposób.

To była bardzo cenna lekcja. Od tego czasu popełniłem wiele innych błędów, lecz bez względu na to, co zrobiłem, dążyłem do tego, aby jak najszybciej sobie wybaczyć (a jeżeli można to również zadośćuczynić drugiej osobie) i nie zbaczać z kursu.

„Człowiek doskonały to nie ten, który nigdy nie upada, lecz ten, który po każdym upadku wstaje” ~ Św. Augustyn

Dlatego gdy popełnisz błąd, uważaj na mechanizm użalania się nad sobą. Bez względu na to, co się wydarzy, masz po prostu sobie to wybaczyć, i tyle! Bez wyjątków. Bez względu na to jak duży błąd popełnisz, to nie ma znaczenia. I tak masz to sobie wybaczyć. To jest Twój duchowy obowiązek wobec siebie, ale również wobec nas. Jako społeczeństwo nie będziemy mieli z Ciebie pożytku, gdy będziesz siedzieć w domu i użalać się nad sobą :)

Potrzebujemy, abyś dzieliła/dzielił się swoimi mocnymi stronami i talentami, a nie rozczulała/rozczulał się nad wylanym mlekiem.

Każdemu się zdarza!

Trzymanie się kursu to inaczej trzymanie się zasad i wartości mocy.

Trzymasz się uczciwości, dotrzymywania słowa czy życzliwości. I robisz to szczególnie wtedy, gdy u Ciebie lub u najbliższych odpali się ego i wyjdzie prymitywne i dzikie zwierze.

Wyjdzie jeszcze nie raz. I wtedy jak najszybciej masz sobie wybaczyć i wrócić do działania!

„Zaczynaj od tego, co konieczne, potem rób to, co możliwe, a nagle zaczniesz robić rzeczy niemożliwe” ~ Św. Franciszek

Proces wybaczania sobie w skrócie:

Hawkins stwierdził, że wystarczy wyrazić szczery żal.

Możesz użyć następujących (w formie modlitwy):

„Popełniłem błąd. Przyznaję się do tego i biorę za to 100% odpowiedzialność. Pozwoliłem, aby ego przejęło nade mną kontrolę. Wybrałem negatywne zachowanie. Wybrałem, aby .. (potępić, krzyknąć, skrytykować itp). Szczerze tego żałuję. Proszę o wsparcie. Pomóż mi wybaczyć sobie ten błąd i przekroczyć tę negatywną tendencję w sobie. Proszę o prawdę - z czego to wynika i czego do tej pory nie widziałem/widziałam. Pokaż mi jak to poddać i stać się przykładem zasad i wartości”

Następnie uwalniasz emocje dotyczące tej sytuacji - złość, urazę czy poczucie winy.

I wracasz do trzymania się kursu! Nie pozwalasz, aby to wydarzenie sprawiło, że zrezygnujesz z tego, do czego dążysz. To jest najważniejsza lekcja! Bez względu na wszystko, nie rezygnuj.

„Zwycięzca nie jest tym, który zawsze wygrywa, ale tym, który nigdy nie rezygnuje” - Bhagawadgita

Powodzenia!

Moc z Tobą!
Kamil

PS. Jeżeli przeoczyłaś/przeoczyłeś materiały, które ukazały się w ubiegłym tygodniu:

🔗 Sesja uwalniania: Opór przed miłością

(Polecam tę sesję - uwalnianie oporu przed miłością może się okazać kluczem do wyjścia z trudnych sytuacji)