Witaj w nowym tygodniu!

Dziś proste ćwiczenie mentalne:

Wyobraź sobie, że masz drzazgę w palcu i odczuwasz ból

Zamiast ją wyciągnąć, zaczynasz analizować skąd ona się tam wzięła

Minęło 30 minut, połączyłaś/połączyłeś wszystkie kropki i już WIESZ! 

Wiesz, jaka jest przyczyna, wiesz kiedy się wbiła

Sukces! Zgadza się?

Co jest w tym przypadku sukcesem? 

Poczucie wewnętrznej satysfakcji, że wiesz i rozumiesz, jaka jest jej przyczyna

Jednak drzazga dalej tam jest i dalej boli!

Ile zatem wart jest ten sukces? Czy jest prawdziwy, jeżeli realnie nic się nie zmieniło?

Ile warte jest intelektualne poczucie kontroli, jeżeli nie zmieniło się nic w Twoim doświadczeniu?

Podobnie jest z emocjami

Pojawia się fala strachu, złości czy bezradności

I zamiast się nią zająć, zamiast zneutralizować ten ból

(poprzez pozwolenie sobie, aby na 100% go odczuwać)

..zaczynasz szukać i analizować, dlaczego to czujesz i jaka jest przyczyna

Czytasz, oglądasz, słuchasz, jeździsz, poznajesz ludzi i robisz te wszystkie rzeczy, aby w końcu zrozumieć dlaczego boli

Umysł wypełnia się teoriami o dzieciństwie, prapraprzodkach, karmie, kwantach i teoriach spiskowych

Sukces! Już wiesz, dlaczego boli! (Tak naprawdę to tylko Ci się wydaje, że wiesz)

Jednak dalej boli! Realnie niewiele się zmieniło

Wpadamy w tę pułapkę raz za razem, bo wydaje się słuszna i rozsądna (aby poznać przyczynę bólu)

Jednak nie widzimy, że chęć poznania przyczyny bólu jest zamaskowanym OPOREM wobec tego bólu

Chcemy zrozumieć przyczynę, bo (naiwnie) wierzymy, że w ten sposób przestanie boleć

Nie chcemy, aby bolało, chcemy się tego pozbyć

Jednak niewiele w tym rozsądku, bo chcąc zrozumieć, dlaczego boli, tylko wydłużamy cierpienie

Gdy się nad tym zastanowimy, okazuje się, że chcemy kontrolować ten ból i mieć przyjemność z posiadania racji (że przyczyną złości jest ktoś tam/coś tam)

Gdy chcemy go kontrolować - pozbyć się go lub mieć rację na jego temat, uniemożliwiamy mu odejście!

Co więcej, wydaje nam się, że gdyby na 30 minut skupić się wyłącznie na odczuwaniu tego bólu bez myślenia o nim, coś stracimy

Jednak tracimy o wiele więcej, gdy próbujemy zrozumieć, dlaczego tak się czujemy, bo w tym samym momencie proces uwalniania zostaje zatrzymany, a drzazga (emocja) dalej tam jest

Tracisz wyłącznie wtedy, gdy unikasz konfrontacji z bólem. W ten sposób nie dość, że osłabiasz siebie (tłumione do podświadomości emocje oddziałują na Ciebie 24/7) to jeszcze wydłużasz cierpienie i proces zdrowienia 

Pozwól sobie, aby nie wiedzieć, jaka jest przyczyna tego, co czujesz i doświadczasz

Zresztą, jakie to ma znaczenie? Co jest ważniejsze: zrozumieć kiedy wbiła się drzazga czy uwolnić od bólu?

Gdy następnym razem pojawi się jakikolwiek emocjonalny dyskomfort, odpuść chęć, aby cokolwiek z nim robić. Odpuść chęć, aby go zrozumieć, aby go nie czuć, aby poczuć ulgę, a nawet chęć, aby się od niego uwolnić

Co się stanie, gdy wszystko odpuścisz? Pozostanie sam ból, pod postacią złości, strachu czy wstydu

Bądź z nim, nie śpiesz się, nie broń się przed nim. Odpręż się w jego obecności. To najszybszy sposób, aby go zneutralizować. Całkowicie zaprzestań robienia z nim cokolwiek. Oddychaj i obserwuj. 

Gdy będziesz robić to konsekwentnie, Twoje życie przyśpieszy we wszystkich dziedzinach!

Powodzenia!
Moc z Tobą!
Kamil

PS. Jeżeli Ci umknęło, w ostatnim tygodniu opublikowałem:
 

• Film: Dlaczego ludzie Cię irytują i wkurzają? Kiedy przestaną Cię denerwować?
• Artykuł: Gdzie kończy się wybaczenie, a zaczyna naiwność?
• Sesję uwalniania żalu, uraz i nienawiści do innych osób (jest bardzo mocna, polecam, jeżeli chcesz przejść proces wybaczania)